PİKNİKSESİMİZ –TÜRKÜLERİMİZŞİİRLERİMİZ DEVRİMCİ TUTSAKLAR İÇİN!.TARİH: 03 HAZİRAN 2007-PAZARYER: BADEMLER KÖYÜTOPLANMA : DTP İL BİNASI ÖNÜ-BASMANESAAT: 08.00
30 Mayıs 2007 Çarşamba
DTCF'de faşist saldırıBu sabah Ankara Üniversitesi DTCF'ye ellerinde satırlarla giren bir grup faşist, Baran Can isimli Kürt öğrenciye saldırdı. Öğrenci hastaneye kaldırılırken toplanan antifaşist öğrencilerle faşistler arasında çatışma çıktı.Son zamanlarda özellikle yoğunlaşan milliyetçi histeri, Genelkurmay ve "sivil" uzantılarının Kürt halkını hedef göstermesiyle artan faşist terör bu sabah kendisini DTCF'de gösterdi. Bir grup kafatasçı faşist üniversiteye girerek bir Kürt öğrenciye saldırdı.Saldırının ardından okul polis ablukasına alındı. Bu sırada toplanmaya başlayan devrimci ve demokrat öğrencilerin, faşistlerle anladıkları dilden konuşmasıyla çatışmalar başladı. Öğlen saatleri itibariyle okulda gerginlik sürüyor. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesinde (DTCF) bugün sabah saatlerinde ülkücü faşistler sınavına girmek için hazırlanan Arkeoloji 1. sınıf öğrencisine satırlarla saldırdı. Okulda gerginlik sürüyor, yaralanan Kürt öğrencinin tedavisi devam ediyor.
29 Mayıs 2007
Hamburg’da G-8 karşıtları çatıştı
G-8 hazırlık toplantıları ve kapitalist barbarlığa karşı militan kitle gösterileri sürüyor. Barikat geleneği yaşatılıyor.Dün zirvenin yapılacağı Heilligendamm’a yakın şehirlerden Hamburg’da, Avrupa ve Asya ülkelerinin Dışişleri bakanları (ASEM) zirve gündemlerini görüştüler. "Irak, Afganistan, enerji ve çevre politikaları"nın masaya yatırıldığı toplantıda, emperyalist paylaşım, saldırı ve yıkım politikalarını zirveye nasıl taşıyacaklarına dair görüşmeler yaptılar.‘Hamburg barikatları’ geleneğine sahip şehirde, “sosyal hakların gaspı ve zenginlerin terörü savaş” vurgusuyla 8 bin kişi sokağa çıktı. Anti-fa’lar, Otonom gruplar, "Antifaşist-Antiemperyalist Blok", AGİF, ATİK, HÖC pankartları ve TİKB bayrakları da alanda açıldı.Yürüyüş daha başlamadan polis eylemcileri provaka etmeye çalıştı. Eylemciler, toplantıyı engelleme hedefiyle polisle çatışmayı göze alarak hareket etti.Polis ara ara kenarda yürüyen eylemcileri almaya çalıştı fakat, her seferinde aldığı kitle durarak tavır aldı. Alınanlar bırakılıncaya kadar yürüyüş devam etmedi. Sık sık "Alman Polisi Defol!", "Almanya Halkların Katliam Merkezi", "G8 Zirvesi Engellenilmeli" sloganları atıldı. Toplantının yapıldığı Atlantik Hotel’e yürüyen kitle, barikatları zorlayıp polis müdahalesine taş, şişe ve çeşitli araçlarla karşılık vererek çatıştı. Polisin tazyikli-boyalı su ve gaz bombası kullandığı çatışmalar gün boyu ve gece geç saatlere kadar sürdü. 40’ın üzerinde kişinin gözaltına alındığı gösteride, polisten ve zirve karşıtlarından yaralananlar oldu.26 Mayıs’da da Hamburg ve Berlin’de G8’lerin eğitim politikalarına karşı binler sokağa çıkmıştı. "Herkes İçin Parasız Eğitim", "Eğitim Özelleştirilemez" sloganlarıyla yapılan gösterilerde Rostock’ta buluşma çağrıları yankılandı.Alman devletinin G-8 karşıtı hareketi boğmak için aylar öncesinden açıkladığı “önleyici güvenlik” saldırganlığı militan reflekslerle yanıtlandı. Her saldırı, her saldırı gündemli toplantı... anti faşist, anti emperyalist güçlerin eylemli çıkışına tosladı.Yürürlüğe koydukları Anti-terör yasaları kapsamında 19 Mayıs’ta anti-faşist kitle kurumlarına ve evlere yapılan operasyonlarda gözaltına alınan 64 kişi “önleyici hapis” uygulamasıyla “gözetim altında” tutuluyor.Devlet terörüyle yaratmaya çalıştıkları yılgınlık ve psikolojik basınç ters tepti. G-8 karşıtı hareketin öfkesini biledi ve katılımı öncesinden ikircikli duranlar açısından da tetikledi. Binlerin sokak gösterileri devlet terörünün etkisini parçaladı. Şimdi süngüleri düşmüş halde, işbirlikçilerini de harekete geçirerek gösterileri nasıl pasifize edeceklerinin derdine düşmüş durumdalar. Nafile, kapitalist barbarlığa karşı direniş ve sosyalizm mücadelesi kazanacak!
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
Fabrika işçisi kadınlar, evin kölesi kadınlar… Emekçi kadınlar öfkeli soluklarıyla sokaktalar. Evde, fabrikada, hayatın her alanında aşağılanmalara, tacize, ağır çalışma koşullarına ve cinsel ayırımcılığa maruz kalan kadınlar “Artık yeter” diyerek sokaklarda haykırıyorlar!
Tarih 8 Mart 1857'yi gösterirken, Amerika’da Chicagolu kadınlar sokaklara çıkıyorlardı. Tarih onların çifte ezilmişliklerini yazdı hep. İşte şimdi yaşamlarının bu döngüsüne bir çomak sokuyorlardı. Binlerce yıllık kahırla, kinle, umutla dolduruyorlardı alanları.
Ne istiyordu emekçi kadınlar? Günde 15 – 16 saate varan vahşi sömürü koşularına karşı 10 saatlik iş günü istiyorlardı. Erkekler gibi, eşit işe eşit ücret istiyorlardı. Aşağılanmak, hor görülmek, ayırımcılığa maruz kalmak istemiyorlardı. Tüm bu taleplerini “Ekmek ve Gül İstiyoruz” diye özetliyorlardı. “Ekmek” daha iyi bir ücret ve karın tokluğunu simgelerken “Gül” daha kaliteli yaşam koşullarını simgeliyordu.
“Ekmek ve Gül” isteyenlerin karşılarında patronun polisi vardı. Yürüyorlardı. Saflarından kızkardeşleri ölerek, yaralanarak düşüyordu bir bir. Yürüyüş ve grevleri kanla bastırıldı.
Ama Chicago’nun sokakları ve kadınları, O günü asla unutmayacaktı.
Hatırasını kızıl bir gül gibi taşıyacaklardı göğüs kafeslerinin içinde. Bir kez silkinip kalmışlardı işte. Onları boyunduruk altına almak artık kolay olmayacaktı.
Bin yıl da geçse daha demincek
Aradan 50 yıl geçti. 8 Mart 1908’de Chicagolu kadınlar bir kez daha doldurdu alanları. Bu defa 50 yıl önceki taleplerine yenilerini eklemişlerdi: 8 saatlik iş günü, oy hakkı ve çocuk emeği ile ilgili yasa istiyorlardı. Direniş yine patronların kendilerine has yöntemleriyle, kanla bastırıldı. 140 kadın öldürüldü birçoğu da tutuklandı.
Ancak ateş yakılmıştı bir kere. Bu mücadele kıvılcımı bütün dünyayı saracak, emekçi kadınların özgürlük ve eşitlik mücadelesinde bir pusula olacaktı. Mücadeleyle geçen bu süreçten sonra kadınlar birçok hak elde etmeyi başarmışlardı.
Chicagolu kadınlar hala önümüzde yürüyor
Alman komünist Clara ZETKİN 1910 yılında Kopenhag’daki Kadın Konferansı’nda, öldürülen kadınların anısına, 8 Mart’ın “DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ” olarak kabul edilmesini 2. Enternasyonal‘e önerdi. Enternasyonal’de bu öneri kabul edildi. (Enternasyonal, işçilerin uluslararası mücadele birliğidir.)
1975 yılında Birleşmiş Milletler aldığı bir kararla, 8 Mart’ı “Dünya Kadınlar Günü” olarak ilan ederken kimilerinin düşündüğünün aksine, 8 Mart’ın özünü, gerçek içeriğini boşaltmanın ilk adımını da atıyordu. Ve o tarihten bugüne dek dünyada iki farklı 8 Mart kutlanması gelenek haline geldi.
8 Mart, dünya tarihine patronların ezdiği işçi kadınların, burjuvalara karşı verdiği zorlu ve kanlı mücadelesiyle yazıldı.
Öyleyse 8 Mart’la burjuvazinin işi ne?
Çünkü binlerce yıl da geçse onun hatırlanmasını, sokaklarda kutlanmasını engelleyemiyor. Engelleyemiyorsan evcilleştir. Kendi kabul edeceğin sınırlara çek. İşçi ve emekçilerin kafasını bulandır. Yaptıkları budur. 8 Mart’ı bir mücadele günü olmaktan çıkarmak, kadın işçi ve emekçilerin belleğinden silmek. Sulu bir kadına hediye almak günü olarak yaygınlaştırıp yozlaştırmak.
Oysa, 8 Mart emekçi kadınların özgürlük ve emek mücadelesinde önemli bir mihenk taşıdır. İşçi kız kardeşlerimizin gözüpek mücadelesiyle yazılan bu tarih, biz işçi ve emekçi kadınların bugünkü mücadelesine taşınarak yaşatılabilir.
Yürüyeceğimiz yol, yüzlerce yıl önce Chicagolu kadınlar tarafından çizilmiştir. Öyleyse; YÜRÜYELİM!
“Önderlerini vur”
Yazılarındaki teorik hatalara rağmen Rosa Luxemburg, Alman ve uluslararası işçi sınıfının önde gelen önderlerinden birisiydi. Burjuvazi, proleter yığınlar içinde kök salmış Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht gibi işçi sınıfı önderlerinin ne denli tehlikeli olabileceklerini çok iyi biliyordu ve bu nedenle her türden aracı kullanarak onlarla mücadele ediyordu.
Kapitalist düzeni sarsan Kasım devriminden ve arkasından gelen Ocak ayaklanmasından sonra açık katliamlar gerçekleştirmekten de çekinmemeye başladılar. “Önderlerini vur” yazılı afişler her tarafa yayıldı ve proletaryanın önderlerinin avına çıkıldı.
SPD’nin doğrudan katılımıyla, Soğuk bir kış günü, 15 Ocak 1919′da Rosa, Liebknecht ve Wilhelm Pieck gözaltına alındı. Pieck kaçmayı başarırken, Luxemburg ile Liebknecht cellatların elinde kaldı.
Luxemburg’un başı dipçikle ezildi, ölene kadar dövüldü. Liebknecht de başına sıkılan kurşunlarla öldürüldü. Son nefeslerine kadar cesur ve kararlı olan iki devrimcinin bedenleri, Landwehr Kanalı’na atıldı. Aylarca bulunamadılar.
“15 Ocak’ta görüşmek üzere…“
Ama burjuvazinin onları kaybetme planı tutmadı. Onların anısı bugün de canlıdır. Onların ve Alman komünist-devrimcilerinin anısına Berlin’de yapılan Anıt mezar, her sene 15 Ocak’ta enternasyonalizmin en sıcak yaşandığı anlara sahne olur. Hangi ulustan olduğu bilinmeyen, değişik yaşlarda binlerce insan, “iğne atsan yere düşmez” kalabalıkta iç içedir. Sınıfsız-sömürüsüz dünya özleminin dolayımsız ifadesi olan Enternasyonal, birçok değişik dilden, hep birlikte söylenir.
“İdeallerini/ ideallerimizi yaşatmak için, seneye 15 Ocak’ta görüşmek üzere…” diyerek ayrılınır oradan…
Meksika işbirlikçi burjuvazisinin kamu işçi ve emekçilerine saldırısı yalnızca ekonomik de değil. Burjuvazi, bu saldırılarla asıl olarak, başta son dönemde militan direnişlerle öne çıkan eğitim emekçileri olmak üzere kamu emekçilerinin direncini kırmaya çalışıyor. Kamu emekçilerinden de cevabını anladığı dilden alıyor!
Meksika'da 1 Mayıs, 2, 3, 4 Mayıs'a ve sonrasına, giderek kitleselleşen ve ülke çapında yaygınlaşan grev, gösteri ve işgallerle taşınıyor. Meksika'da başını Ulusal Öğretmenler Sendikası'nın çektiği direnişin startı, 1 Mayıs gösterilerin hemen ardından 2 Mayıs'ta 100 bin öğretmenin yasa tasarısına karşı mahkemelere eylemli başvurularıyla verildi.
Aynı gün kuzeydeki Chihuahua'dan güneydeki Chipas'a kadar onbinlerce kamu emekçisi, işçi ve öğrenci, ülke çapında gösteriler başlattı. Sayısız kitle gösterisi yapıldı, bazı devlet binaları işgal edildi, otoyollara barikatlar kuruldu, ABD ve Guatemala sınırları göstericiler tarafından kapatıldı.
Chihuahua şehriyle birlikte, geçtiğimiz aylarda görkemli bir direnişin yapıldığı Oaxaca şehri de göstericiler tarafından yeniden işgal edildi. Tamualipas'ta meydanları ve hükümet-belediye binalarını benzer bir işgal girişimi ise şimdilik sonuçsuz kaldı.
Göstericiler sosyal güvenlik ve emeklilik yasasının yanısıra, Meksika'nın ABD ile yoğunlaşan "güvenlik işbirliği anlaşmaları"nı, enerji kaynaklarının özelleştirilemesini ve artan hayat pahalılığını protesto ediyorlar. ABD'nin onlarca Kübalının katili kontra 
