Fabrika işçisi kadınlar, evin kölesi kadınlar… Emekçi kadınlar öfkeli soluklarıyla sokaktalar. Evde, fabrikada, hayatın her alanında aşağılanmalara, tacize, ağır çalışma koşullarına ve cinsel ayırımcılığa maruz kalan kadınlar “Artık yeter” diyerek sokaklarda haykırıyorlar!
Tarih 8 Mart 1857'yi gösterirken, Amerika’da Chicagolu kadınlar sokaklara çıkıyorlardı. Tarih onların çifte ezilmişliklerini yazdı hep. İşte şimdi yaşamlarının bu döngüsüne bir çomak sokuyorlardı. Binlerce yıllık kahırla, kinle, umutla dolduruyorlardı alanları.
Ne istiyordu emekçi kadınlar? Günde 15 – 16 saate varan vahşi sömürü koşularına karşı 10 saatlik iş günü istiyorlardı. Erkekler gibi, eşit işe eşit ücret istiyorlardı. Aşağılanmak, hor görülmek, ayırımcılığa maruz kalmak istemiyorlardı. Tüm bu taleplerini “Ekmek ve Gül İstiyoruz” diye özetliyorlardı. “Ekmek” daha iyi bir ücret ve karın tokluğunu simgelerken “Gül” daha kaliteli yaşam koşullarını simgeliyordu.
“Ekmek ve Gül” isteyenlerin karşılarında patronun polisi vardı. Yürüyorlardı. Saflarından kızkardeşleri ölerek, yaralanarak düşüyordu bir bir. Yürüyüş ve grevleri kanla bastırıldı.
Ama Chicago’nun sokakları ve kadınları, O günü asla unutmayacaktı.
Hatırasını kızıl bir gül gibi taşıyacaklardı göğüs kafeslerinin içinde. Bir kez silkinip kalmışlardı işte. Onları boyunduruk altına almak artık kolay olmayacaktı.
Bin yıl da geçse daha demincek
Aradan 50 yıl geçti. 8 Mart 1908’de Chicagolu kadınlar bir kez daha doldurdu alanları. Bu defa 50 yıl önceki taleplerine yenilerini eklemişlerdi: 8 saatlik iş günü, oy hakkı ve çocuk emeği ile ilgili yasa istiyorlardı. Direniş yine patronların kendilerine has yöntemleriyle, kanla bastırıldı. 140 kadın öldürüldü birçoğu da tutuklandı.
Ancak ateş yakılmıştı bir kere. Bu mücadele kıvılcımı bütün dünyayı saracak, emekçi kadınların özgürlük ve eşitlik mücadelesinde bir pusula olacaktı. Mücadeleyle geçen bu süreçten sonra kadınlar birçok hak elde etmeyi başarmışlardı.
Chicagolu kadınlar hala önümüzde yürüyor
Alman komünist Clara ZETKİN 1910 yılında Kopenhag’daki Kadın Konferansı’nda, öldürülen kadınların anısına, 8 Mart’ın “DÜNYA EMEKÇİ KADINLAR GÜNÜ” olarak kabul edilmesini 2. Enternasyonal‘e önerdi. Enternasyonal’de bu öneri kabul edildi. (Enternasyonal, işçilerin uluslararası mücadele birliğidir.)
1975 yılında Birleşmiş Milletler aldığı bir kararla, 8 Mart’ı “Dünya Kadınlar Günü” olarak ilan ederken kimilerinin düşündüğünün aksine, 8 Mart’ın özünü, gerçek içeriğini boşaltmanın ilk adımını da atıyordu. Ve o tarihten bugüne dek dünyada iki farklı 8 Mart kutlanması gelenek haline geldi.
8 Mart, dünya tarihine patronların ezdiği işçi kadınların, burjuvalara karşı verdiği zorlu ve kanlı mücadelesiyle yazıldı.
Öyleyse 8 Mart’la burjuvazinin işi ne?
Çünkü binlerce yıl da geçse onun hatırlanmasını, sokaklarda kutlanmasını engelleyemiyor. Engelleyemiyorsan evcilleştir. Kendi kabul edeceğin sınırlara çek. İşçi ve emekçilerin kafasını bulandır. Yaptıkları budur. 8 Mart’ı bir mücadele günü olmaktan çıkarmak, kadın işçi ve emekçilerin belleğinden silmek. Sulu bir kadına hediye almak günü olarak yaygınlaştırıp yozlaştırmak.
Oysa, 8 Mart emekçi kadınların özgürlük ve emek mücadelesinde önemli bir mihenk taşıdır. İşçi kız kardeşlerimizin gözüpek mücadelesiyle yazılan bu tarih, biz işçi ve emekçi kadınların bugünkü mücadelesine taşınarak yaşatılabilir.
Yürüyeceğimiz yol, yüzlerce yıl önce Chicagolu kadınlar tarafından çizilmiştir. Öyleyse; YÜRÜYELİM!
Tarih Gemisi’nin yelkenleri dolu dolu…. Yelkenleri dolduran rüzgar, bugün de “bahar esintisi” misali taze ve canlıdır. “1919′da yaşanmış ve bitmiş bir olay” değildir bu. Aradan 88 yıl geçtiği halde, bugün yürünen yollara da ışık tutar. Bugünün talep ve özlemleri, “Unutmadık, unutturmayacağız” sloganlarına karışır.
15 Ocak 1919… Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht katledildi.
Almanya Sosyal demokrat Parti (SPD) üyesiydiler. Birinci Emperyalist Paylaşım Savaşı’nın başlamasıyla esen milliyetçi rüzgar, SPD’nin de milliyetçi bir tutum almasına neden oldu. Bu, Rosa’nın fikirlerine tersti ve partiyle olan tüm ilişkisini kesti. 1914 Ağustos’unda Liebknecht ile beraber, “Internationale” grubunu kurdular. 1 Ocak 1916′da bu grubun adı “Spartaküs Birliği” oldu. “Spartakistler” dendi onlara. Grubun devlete karşıt tutumu yüzünden, 28 Haziran 1961′da Luxemburg hapis cezasına çarptırıldı. Hapiste geçirdiği yıllarda birçok makale kaleme aldı. 1918 Kasım’ında Rosa hapisten çıktı ve Liebknecht ile birlikte Alman Komünist Parti’sini kurdular.
“Önderlerini vur”
Yazılarındaki teorik hatalara rağmen Rosa Luxemburg, Alman ve uluslararası işçi sınıfının önde gelen önderlerinden birisiydi. Burjuvazi, proleter yığınlar içinde kök salmış Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht gibi işçi sınıfı önderlerinin ne denli tehlikeli olabileceklerini çok iyi biliyordu ve bu nedenle her türden aracı kullanarak onlarla mücadele ediyordu.
Kapitalist düzeni sarsan Kasım devriminden ve arkasından gelen Ocak ayaklanmasından sonra açık katliamlar gerçekleştirmekten de çekinmemeye başladılar. “Önderlerini vur” yazılı afişler her tarafa yayıldı ve proletaryanın önderlerinin avına çıkıldı.
SPD’nin doğrudan katılımıyla, Soğuk bir kış günü, 15 Ocak 1919′da Rosa, Liebknecht ve Wilhelm Pieck gözaltına alındı. Pieck kaçmayı başarırken, Luxemburg ile Liebknecht cellatların elinde kaldı.
Luxemburg’un başı dipçikle ezildi, ölene kadar dövüldü. Liebknecht de başına sıkılan kurşunlarla öldürüldü. Son nefeslerine kadar cesur ve kararlı olan iki devrimcinin bedenleri, Landwehr Kanalı’na atıldı. Aylarca bulunamadılar.
“15 Ocak’ta görüşmek üzere…“
Ama burjuvazinin onları kaybetme planı tutmadı. Onların anısı bugün de canlıdır. Onların ve Alman komünist-devrimcilerinin anısına Berlin’de yapılan Anıt mezar, her sene 15 Ocak’ta enternasyonalizmin en sıcak yaşandığı anlara sahne olur. Hangi ulustan olduğu bilinmeyen, değişik yaşlarda binlerce insan, “iğne atsan yere düşmez” kalabalıkta iç içedir. Sınıfsız-sömürüsüz dünya özleminin dolayımsız ifadesi olan Enternasyonal, birçok değişik dilden, hep birlikte söylenir.
“İdeallerini/ ideallerimizi yaşatmak için, seneye 15 Ocak’ta görüşmek üzere…” diyerek ayrılınır oradan…
 İSTANBUL (07.06.2007)- Eğitim sistemine içler acısı durumunu yansıtan Muğla'da bir fotoğrafı ortaya çıktı. Fotoğraf, Yatağan Cumhuriyet İlkokulu öğrencilerine tuvalet temizlettirilip çöp kovaları boşalttırıldığını resmetti. Paralı eğitim, parasız temizlik Eğitime ayrılan payın her yıl düştüğü ülkemizde okul temizliği dahi artık öğrencilere yaptırılıyor. “Paran kadar oku” anlayışı, emekçi çocuklarının eğitim hakkı gasp ederken, öğrencilere masrafları karşılığı okul temizliği yaptırılıyor. Askeri kışlalarda adını sıkça duyduğumuz mıntıka ve tuvalet temizliğine, Muğla'da bir ilkokulda rastlandı. Çocuğunun durumunu görüşmek üzere gittiği okulda sekiz yaşındaki bir öğrencinin elde paspas tuvaletleri temizlediğini fark eden veli, durumu cep telefonuyla görüntüledi. Veli yaptığı araştırmalarda, 2 ve 3'üncü sınıflara sürekli sınıf ve tuvalet temizliği yaptırıldığını, çöp kovalarının boşalttırıldığını da ortaya çıkarttı. Veli, “Önce yanlışlık sandım, öğrenciye sordum, her pazartesi sınıfı ve tuvaletleri toplu halde temizlediklerini, öğretmeninin kendisine tuvalet temizleme görevi verdiğini söyledi” dedi. Veliler tepkili, idare pişkin Veliler olaya tepki gösterirken, okul müdürü 'Mizansen olabilir' diyerek kendine aklamaya çalıştı. Olayı görüntüleyen veliyi bulmak için veli toplantısı düzenleyen Okul Müdürü Celalettin Acar, görüntüleri çeken velinin suç işlediğini iddia etti. Pişkin Müdür, “Çocuk temizlik yapıyorsa bu lokal bir durumdur, araştırıyoruz. Fotoğraf mizansen olabilir. Ayrıca o fotoğrafı çeken suç işlemiştir” şeklinde konuştu. Hem suçlu hem de güçlü müdürün yardımcısı Hasan Ali Ortan da, velilerin tepkisini görüntüleyen gazetecilere, “Artistlik yapmayın, burada film çevirmeyin" diyerek saldırdı, kameralarını almaya çalıştı. | |
| Lincin arkasından astsubay çıktı | |
 İSTANBUL (07.06.2007)- Sakarya'da, Ahmet Kaya resimli tişört giydikleri, Gündem gazetesini okudukları için iki Kürt işçisini linç etmek isteyen güruhun, kendisini 'Oktay astsubay' olarak tanıtan bir kişinin yönlendirdiği ortaya çıktı. Linç edilmek istenen mevsimlik Kürt işçilerden Senayi İzci, sayıları kısa sürede bini bulan saldırganları, kendisini 'Oktay astsubay' olarak tanıtan bir kişinin yönlendirdiğini söyledi. İzci, sokakta yürürken yanlarına yaklaşan “Oktay astsubay”ın önce kendilerini tehdit ettiğini sonra da kitleyi yönlendirdiğini belirtti. Linç edilmek istenen Senayi İzci olayı anlattı Olay günü alışveriş yapmak amacıyla çarşıya çıktıklarını, o esnada Gündem gazetesi aldıklarının söyleyen İzci, sonrasında yaşananları söyle anlattı: “Arkadaşımın üstünde Ahmet Kaya'nın resminin basılı olduğu bir tişört vardı. Üzerine de gömlek giyinmişti. Biz çarşıda gezerken 'Oktay astsubay' olduğunu söyleyen biri yanımıza yaklaştı ve 'Kapat gömleğinin düğmelerini, bu tişört burada giyilmez' dedi. Arkadaşım da kapattı gömleğini. Biz 10 adım ilerledikten sonra yaklaşık 40 kişi 'Kahrolsun PKK' diyerek üzerimize saldırdı. O sırada yanımızdan geçen 4 tane resmi polis, arkadaşımı emniyete götürdü. Bende bir polisin yardımıyla apartmana sığındım.” Saldırıda vücudunun çeşitli yerlerinden yaralanan ve yüzünde şişlikler oluşan İzci, kendilerine saldıranların başta yaklaşık 40 kişi olduğunu, ancak bir anda sayılarının bine ulaştığını vurgulayarak, “Teröristler'i teslim edin' diye bağırıyorlardı. Apartmanın kapısının camı kırıldı. Ben de o sırada kalabalığın içinden kitleyi yönlendirdiğini düşündüğü Oktay astsubay olduğunu söyleyen kişiyi gördüm. Üzerinde beyaz bir tişört vardı ve iri yarı biriydi” diye belirtti. Sakarya'da 2 yıldır bir inşaat firmasında çalıştıklarını ve böyle bir olayla ilk kez karşılaştıklarını belirten İzci, “Birileri kitleyi yönlendirdi. Yoksa her zaman Gündem gazetesi alıyoruz. O arkadaş da ilk kez o tişörtü giyinmedi. Daha önce bir çok kez o tişörtle çarşıya çıkmıştı” dedi. Lincin arkasında MHP ve Ülkü Ocakları var DTP Sakarya İl Başkanı A. Gani Çiftçi ise, olaydan duydukları kaygıyı dile getirerek, “Sakarya üzerinde oyun oynandığını” söyledi. Özellikle son yıllarda linç girişimleri ve şovenizmin tırmandırıldığına dikkat çeken Çiftçi, “Tıpkı Trabzon ve Mersin gibi, Sakarya'da da kirli bir tezgah dönüyor. Bunun arkasında derin devlet, MHP ve Ülkü Ocakları var” dedi. Kaynak: Gündem gazetesi | |
Saat o saat... Programlar çıktı! Arınmaya, önce kendimizi üretmeye
Yaşanacak Dünya, ADHK, AvEG-Kon, ATİK, BİR-KAR: Bu yol cinayetlerle açıldı...
Yaşanacak Dünya Gazetesi yasanacakdunya@yahoo.com Avrupa Ezilen Göçmenler Konfederasyonu (AvEG-Kon) aveg-kon@hotmail.com Avrupa Türkiyeli İşçiler Konfederasyonu (ATİK) konsey@atik-online.net Avrupa Demokratik Haklar Konfederasyonu (ADHK) info@adhk.de İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği Platformu (BİR-KAR) birkar@msn.com
Mahmut Polat'ın cenazesi kimlik tespiti gerekçesiyle hala teslim edilmedi.
77 kanlı 1 Mayısı’nda katledilenlerin sekizi kadındı. Nazan Ünaldı, Jale Yeşilnil, Hülya Emecan, Kıymet Duman, Hacer İpek Sarman, Leyla Altıparmak, Sibel Açıkalın ve panzer altında ezilen Meral Özkol.
Meksika'da 1 Mayıs 2 Mayıs'tan itibaren ülke çapında grev, direniş ve işgallere dönüştü.
Meksika işbirlikçi burjuvazisinin kamu işçi ve emekçilerine saldırısı yalnızca ekonomik de değil. Burjuvazi, bu saldırılarla asıl olarak, başta son dönemde militan direnişlerle öne çıkan eğitim emekçileri olmak üzere kamu emekçilerinin direncini kırmaya çalışıyor. Kamu emekçilerinden de cevabını anladığı dilden alıyor!
Meksika'da 1 Mayıs, 2, 3, 4 Mayıs'a ve sonrasına, giderek kitleselleşen ve ülke çapında yaygınlaşan grev, gösteri ve işgallerle taşınıyor. Meksika'da başını Ulusal Öğretmenler Sendikası'nın çektiği direnişin startı, 1 Mayıs gösterilerin hemen ardından 2 Mayıs'ta 100 bin öğretmenin yasa tasarısına karşı mahkemelere eylemli başvurularıyla verildi.
Aynı gün kuzeydeki Chihuahua'dan güneydeki Chipas'a kadar onbinlerce kamu emekçisi, işçi ve öğrenci, ülke çapında gösteriler başlattı. Sayısız kitle gösterisi yapıldı, bazı devlet binaları işgal edildi, otoyollara barikatlar kuruldu, ABD ve Guatemala sınırları göstericiler tarafından kapatıldı.
Chihuahua şehriyle birlikte, geçtiğimiz aylarda görkemli bir direnişin yapıldığı Oaxaca şehri de göstericiler tarafından yeniden işgal edildi. Tamualipas'ta meydanları ve hükümet-belediye binalarını benzer bir işgal girişimi ise şimdilik sonuçsuz kaldı.
Göstericiler sosyal güvenlik ve emeklilik yasasının yanısıra, Meksika'nın ABD ile yoğunlaşan "güvenlik işbirliği anlaşmaları"nı, enerji kaynaklarının özelleştirilemesini ve artan hayat pahalılığını protesto ediyorlar. ABD'nin onlarca Kübalının katili kontra Luis Posada Carilles'i serbest bırakması da göstericilerin büyük öfkesine neden oluyor.
Grevci öğretmenler, yasa geri çekilinciye kadar grev ve direnişlerin süreceğini bildiriyorlar.
1 Mayıs'da polisin yemek yiyen bir kişiye tokat atmasını çeken kameraman işten atıldı!
1 yorum:
dostum arkadaşım güzel insan emre siteni çok beğendim çok güzel olmuş ama biraz daha geliştirirsen siteyi daha güzel olacağına inanıyorum başlangıç başarılı olmuş, başarılarının devamını beklerim k.i.b. iyi günler.....
Yorum Gönder